Καινοτομία και Δημιουργικότητα στο Σχολείο

Με την ματιά του Υπεύθυνου Εργαστηρίου

Το Εργαστήριο Ανοιχτών Τεχνολογιών λειτουργεί κανονικά στο σχολείο μας εδώ και 3 μήνες. Δουλεύουν σε αυτό περισσότεροι από 150 μαθητές για περισσότερες από 15 ώρες την εβδομάδα. Πρόκειται για ένα  αντιπροσωπευτικό δείγμα, καθώς πολύ δύσκολα ένα Γενικό Λύκειο μέσου μεγέθους μπορεί να σχηματίσει περισσότερα τμήματα πληροφορικής.

Στο διάστημα των 3 μηνών έχουν δοκιμαστεί και αξιοποιηθεί τρεις αρχιτεκτονικές. Τα raspberryPi λειτούργησαν (α) ως thin clients ενός Ubuntu server με LTSP, (β) ως fat clients ενός Ubuntu server με PINET, (γ) standalone με λειτουργικό Raspbian.

Κάθε αρχιτεκτονική παρουσιάζει τα δικά της πλεονεκτήματα και έχει τους δικούς της περιορισμούς. Το εκπληκτικό όμως είναι η δυνατότητα άμεσης αλλαγής της αρχιτεκτονικής του εργαστηρίου, με μια απλή αντικατάσταση της SD κάρτας των raspberryPi.

Οι δυνατότητες των raspberryPI 2, τα οποία υπάρχουν στο σχολικό μας εργαστήριο, είναι πολύ  ικανοποιητικές για την υποστήριξη της διδακτικής διαδικασίας (με εξαίρεση ίσως την αναπαραγωγή βίντεο). Οι δυνατότητες ωστόσο των raspberryPI βελτιώνονται και ήδη έχει κυκλοφορήσει το raspberryPI 3 με διπλάσια ταχύτητα επεξεργαστή, ενσωματωμένο wifi, επιτάχυνση γραφικών, κλπ.

Το κόστος των raspberryPI είναι χαμηλό, γεγονός που συνεπάγεται την φθηνή άρα εύκολη αναβάθμιση του εργαστηρίου σε εύλογο χρόνο, χωρίς όμως τα "παλιά" raspberryPI να αχρηστεύονται: αποτελούν πρώτης τάξεως υλικό για την ελεύθερη ενασχόληση των μαθητών με physical computing, ρομποτική, και πρωτότυπα projects πληροφορικής.

Με την ματιά του Καθηγητή Πληροφορικής

Το να καλείσαι να διδάξεις πληροφορική σήμερα είναι ίσως από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ένας εκπαιδευτικός. Ο λόγος είναι η δυναμική της συγκεκριμένης επιστήμης, η συνεχής αλλαγή. Μια επιλογή του εκπαιδευτικού είναι να "κρυφτεί" πίσω από τα σχολικά εγχειρίδια και να διδάσκει κατ' επανάληψη την σχολική ύλη, έστω κι αν αυτή έχει οριοθετηθεί κάποια χρόνια πριν και σύντομα θα είναι ξεπερασμένη.

Μια άλλη επιλογή είναι να πάρει τους μαθητές από το χέρι και να τους πει "Εδώ θα μάθουμε όλοι μαζί. Εδώ θα καταπιαστούμε με κάθετί καινούργιο και θα το ψάξουμε. Εδώ θα καταθέσουμε όλοι ιδέες και γνώσεις ώστε ο ένας να μάθει από τον άλλον". Αυτή η συμμετοχική και δημοκρατική ανταλλαγή γνώσεων, ο συνεργατικός πειραματισμός και η ελεύθερη ανακάλυψη του καινούργιου, είναι οι βέλτιστες συνθήκες μέσα στις οποίες μπορεί να αναπτυχθεί η πληροφορική εκπαίδευση στο σχολείο.

Απαιτείται λοιπόν κάτι παραπάνω από ένα συμβατικό σχολικό εργαστήριο. Απαιτείται ένα ανοιχτό περιβάλλον: υλικό και λογισμικό που ανοίγουν ορίζοντες, που ενθαρρύνουν την δημιουργικότητα των μαθητών, που δεν θέτουν φραγμούς στην επινοητικότητα και την πρωτοβουλία τους.

Μιλάμε για ένα Εργαστήριο Ανοιχτών Τεχνολογιών.
Ίσως να μιλάμε και για Σχολικά Hackerspaces.

 

Ενδιαφέροντα links
Δημιουργία Εργαστηρίου Ανοιχτών Τεχνολογιών

Από όσα γίνονται στο "v-space", το σχολικό μας hackerspace

3D εκτυπωτής

Συνοπτική παρουσίαση του εργαστηρίου