
Ο διαγωνισμός ήταν την Πέμπτη 24/4/2025.
TΡΙΤΗ
Την Τρίτη το πρωί αποφασίσαμε ότι τέλος οι δοκιμές και ότι θα κλείναμε το καπάκι του κάνσατ. Έπρεπε όμως να προσθέσουμε κάπου 85 γρ βάρος για να είναι το κάνσατ τουλάχιστον 300 γρ. Βάλαμε μέσα πλαστελίνη (ένα πανέρμοφο φούξια χρώμα.....) και το κλείσαμε. Είμασταν πολύ χαρούμενοι! Η δουλειά είχε φτάσει στο τελος της!
Το απόγευμα της Τρίτης μαζευόμαστε στο σχολείο για μια τελευταία δοκιμή, ενεργοποιούμε το διακόπτη και το cansat μας αρχίζει να καίγεται!! Για την ακρίβεια, ακουγόταν σα να τηγανιζόταν κάτι και μύριζε απαίσια! Χειρότερα κι από καμμένες πατάτες!
Παγώσαμε όλοι! Ανοίγουμε το καπάκι και με μια πρώτη ματιά βλέπουμε ότι έχει μαυρίσει η πλαστελίνη στα σημεία κοντά στις μπαταρίες.
Ετσι μάθαμε ότι η πλαστελίνη play-doh είναι αγώγιμη! Και όντως, συνδέσαμε ένα led σε κύκλωμα όχι με καλώδια αλλά με play-doh και το led άναψε!! Θα προτιμούσαμε βέβαια να το είχαμε μάθει νωρίτερα, κ όχι Τρίτη απόγευμα.
Πέσαμε με τα μούτρα να βρούμε τι άλλο είχε καεί και να διορθώσουμε το κύκλωμα (πολύ δύσκολο αν δείτε πως είναι το συγεκριμένο κύκλωμα). Στην πορεία φάνηκε ότι είχε καεί το μισό κύκλωμα τροφοδοσίας, αλλαγή κι αυτό.
ΤΕΤΑΡΤΗ
Κάπου Τετάρτη μεσημέρι πήραμε μια ανάσα: το διορθωμένο κύκλωμα άναβε χωρίς να καίγεται, οι ενδείξεις στους αισθητήρες ήταν οκ, και βρήκαμε πλαστελίνη που δεν ήταν αγώγιμη για να την προσθέσουμε.
Στη διάρκεια μιας δοκιμής όμως -κι ευτυχώς που την κάναμε- φάνηκε ότι είχε πρόβλημα ο βασικός κώδικας του κανσατ. Ήταν ένα παράξενο πρόβλημα. Δεν γίνεται να σταματάει ξαφνικά να δουλεύει ένας κώδικας που δουλεύει επί μήνες... Για όσους γνωρίζουν: έμοιαζε να γινόταν παραβίαση της μνήμης, εξαιτίας λάθος χειρισμού αλφαριθμητικών strings. Όσοι γνωρίζουν C, καταλαβαίνουν πολύ καλά πόσο κακό πρόβλημα παίζει να είναι αυτό.
Προσπαθούσαμε όλη την Τετάρτη και κατά το βραδάκι ανακαλύπτουμε ότι δεν φταίει ο κώδικάς μας, αλλά ότι μας κοροϊδεύει το GPS του cansat. Έδινε ένδειξη ότι είχε fix, ότι λάμβανε δεδομένα ενώ δεν είχε. Τρελάθηκε το GPS? Τα λαμπάκια του έδειχναν ότι δεν είχε fix, τα pins του όμως έδιναν την πληροφορία ότι είχε δεδομένα!
Και μετά, ω! του θαύματος, σκεφθήκαμε ότι το GPS είχε δική του μπαταρία μέσα στο κύκλωμα, κι ότι η πλαστελίνη ήταν καμμένη κοντά στην μπαταρία του GPS. Άρα το GPS τα είχε παίξει και νόμιζε συνεχώς ότι έβλεπε δορυφόρους!
Ήταν δηλ. ένα πρόβλημα στον κώδικα που προκαλούνταν όμως από ελαττωματικό υλικό! Ξεκολλάμε το GPS από το κύκλωμα και κολλάμε άλλο και ναι! Όλα καλά! Φύγαμε από το σχολείο κατά τις 11.30 το βράδυ της Τετάρτης.
ΠΕΜΠΤΗ
Φτάνουμε την Πέμπτη στο Πεδίο Βολής στα Μέγαρα και είχε παλιόκαιρο. Σκοτεινιασμένος ουρανός, αέρας, ψιχάλες που κ που.
Περιμένοντας τη σειρά μας συνομιλήσαμε με την φοιτητική ομάδα ASAT του ΑΠΘ για τους πυραύλους που κατασκευάζουν κ τους διαγωνισμούς πυραυλικής όπου συχνά διακρίνονται.
Τη ζωντανή αναμετάδοση που κάναμε παρακολούθησαν πολλοί: συμμαθητές, παλιότερα μέλη του v-space, γονείς, φίλοι, ο Δήμαρχος Βύρωνα, μέλη άλλων ομάδων. Ειλικρινά νιώθουμε ευγνωμοσύνη για την ηθική αυτή υποστήριξη!
Οι εκτοξεύσεις ξεκινούν με 3 ώρες καθυστέρηση λόγω των καιρικών συνθηκών. Αέρας κοντά στα 4 μποφόρ… Μην τα πολυλογούμε, από τις 5 ομάδες που εκτόξευσαν την Πέμπτη, χάθηκαν τα 3 κάνσατ και το δικό μας.
Η κεραία μας έπρεπε να πιάνει σήμα περίπου στο 1 km. Οι συθήκες της εκτόξευσης όμως ήταν δύσκολες... Ο πύραυλος είχε στηθεί 600 m μακριά από τους επίγειους σταθμούς, άρα με το 1 km σε ύψος που εκτοξεύθηκε, ήδη το cansat όταν βγήκε από τον πύραυλο ήταν αρκετά πέρα από το 1 km. Και ο αέρας όλο το απομάκρυνε. Έτσι δεν είχαμε σήμα να δούμε τουλάχιστον τις συντεταγμένες του GPS.
Ατυχία!
Διανύσαμε χιλιόμετρα επί χιλιομέτρων ψάχνοντας να το βρούμε, αλλά τίποτα. Γυρίσαμε στην Αθήνα αργά το βράδυ πολύ κουρασμένοι και πολύ απογοητευμένοι.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Την Παρασκευή αποφασίσαμε να ετοιμάσουμε μια καλή παρουσίαση, τουλάχιστον για να έχουμε μια αξιοπρεπή εμφάνιση ενώπιον της επιτροπής το Σάββατο.
Το απόγευμα της Παρασκευής μας παίρνει τηλέφωνο ο κ. αντισυνταγματάρχης από το Πεδίο Βολής ότι τυχαία βρηκε το cansat μας! Περιττό να σας πούμε ότι αυτόν τον άνθρωπο τον λατρεύουμε!
Εκείνη την ώρα ακριβώς, έτυχε να γυρίζει από Πάτρα ένας γνωστός μας και να είναι στο ύψος των Μεγάρων!! Βγαίνει από την εθνική, φτάνει στο Πεδίο Βολής και παραλαμβάνει το cansat!
Εμείς, να έχουμε τρελαθεί από τη χαρά μας, γιατί το cansat κατέγραφε σε δικές του SD κάρτες τις μετρήσεις κατά την πτήση και επομένως θα είχαμε τα δεδομένα που χρειαζόμασταν.
To απόγευμα παραλαμβάνουμε το cansat κι εκεί ζήσαμε το 2ο σοκ: κατά την προσγείωση το cansat μάλλον έπεσε σε βράχο, κουνήθηκε το on-off κουμπί και είχε κλείσει. Το πρόβλημα ήταν όμως ότι πριν κλείσει το κουμπί δεν είχε κλείσει το αρχείο των μετρήσεων και το αρχείο χάθηκε!
Πέσαμε με τα μούτρα να κάνουμε ανάκτηση δεδομένων από την SD. Δοκιμάσαμε όλα τα γνωστά προγράμματα και τίποτα. Τελικά βρήκαμε ένα άγνωστο πρόγραμμα ενός γιαπωνέζου, το οποίο ανέκτησε κάμποσα χαμένα αρχεία από την SD και μεταξύ αυτών και τις μετρήσεις μας!!!
Παρασκευή βράδυ κοιμηθήκαμε τον πιο ευτυχισμένο ύπνο της ζωής μας!
ΣΑΒΒΑΤΟ
Το Σάββατο ήταν η μέρα των παρουσιάσεων. Εισπράξαμε πολλά επαινετικά σχόλια από δύο μέλη της επιτροπής (καθηγητές ΑΠΘ), τόσο για την τεχνική αναφορά που είχαμε υποβάλλει όσο και για την επιστημονική αποστολή του cansat μας.
Τελικά κερδίσαμε ένα από τα επιμέρους βραβεία του διαγωνισμού: το Βραβείο Υψηλού Επαγγελματισμού.
Δουλέψαμε δηλ. σαν πραγματικοί μηχανικοί, και πραγματικά αυτό ισχύει. Πιστεύουμε ότι στον τεχνικό τομέα κατορθώσαμε πολλά και σημαντικής δυσκολίας επιτεύγματα: σχεδιάσαμε και υλοποιήσαμε πομπό και δέκτη για ασύρματη οπτική επικονωνία (υλικό κ πρωτόκολλο επικοινωνίας), υλοποιήσαμε νευρωνικό δίκτυο για την επεξεργασία των εικόνων μας (αρκετά απλό ίσως, αλλά και πάλι, έχετε ξαναδεί μαθητές να υλοποιούν κάτι τέτοιο; ), εφαρμόσαμε γεωμετρική διόρθωση-ορθοαναγωγή στις εικόνες του cansat ώστε να αφαιρεθεί η παραμόρφωση και να αποκτήσουν την αξία ενός πραγματικού χάρτη.
Δεν τα λες και λίγα όλα αυτά...
Και του χρόνου cansat? Ίσως! Θα το σκεφτούμε...